بررسی میزان رشد و تجمع برخی از یون ها در گونه سیاه ناو (puccinellia distance (jacq.) parl) تیمار شده با رواناب دشت آ ق قلا و آب خلیج گرگان در استان گلستان

گیاه سیاه ناو (puccinellia distance (jacq.) parl) گیاهی چندساله و مرتعی از گندمیان است که به صورت طبیعی در زمین های غرقاب با شوری نسبتاً بالا رشد می کند. در این پژوهش رشد گیاه p. distans به صورت غرقاب شده با دو نوع آب شور طبیعی شامل رواناب دشت آ ق قلا و آب خلیج گرگان بررسی شد. طرح آزمایش به صورت کاملاً تصادفی بود و گیاهان در محلول های غذایی هوگلند تهیه شده از این آب به صورت کامل 2 و 4 بار رقیق شده کشت شدند. از آب شرب شهر گرگان به عنوان شاهد استفاده شد. گیاهان بعد از 75 روز برداشت و صفات رشد و غلظت عناصر سدیم، پتاسیم، کلسیم و آهن اندازه گیری شد. بالاترین میزان رشد گیاهان در رواناب دشت آ ق قلا چهار بار رقیق شده با 4/92 گرم وزن تر کل و  60 گرم وزن خشک کل مشاهده شد. میزان انباشته شدن یون سدیم در گیاهان آبیاری شده با آب شرب گرگان کم (3/11 میلی گرم در گرم وزن خشک) و در رواناب دشت آ ق قلا و آب خلیج گرگان به صورت کامل (به ترتیب 7/36 و 3/34 میلی گرم در گرم وزن خشک) بیشتر بود. تیمارهای آب شور به صورت کامل سبب کاهش معنی دار غلظت پتاسیم گیاهان نسبت به تیمار آب شرب گرگان شد. رقیق نمودن آب سبب افزایش پتاسیم تا 9/38 میلی گرم در گرم وزن خشک اندام هوایی شد. همراه با رقیق نمودن تیمارهای آب شور کامل، غلظت آهن (حدود 20 برابر در رواناب دشت آق قلا و 7 برابر در آب خلیج گرگان) و کلسیم (حدود 5/1 برابر در رواناب دشت آق قلا و 1/1 برابر در آب خلیج گرگان) در اندام هوایی گیاه به صورت معنی داری زیاد شد. این نتایج نشان داد که کاهش رشد این گیاه تحت شوری به سمیت یونی و کاهش میزان پتاسیم، کلسیم و آهن ارتباط دارد. همچنین داده های این تحقیق بیانگر آن است که گیاه پوکسینلیا می تواند در سواحل و محل جمع شدن رواناب دشت آ ق قلا  با شوری نسبتاً بالا کشت شود.